بازالت - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
بازالت (به انگلیسی: Basalt) یک سنگ سخت و سیاه و دانهریز آتشفشانی با کمتر از ۵۲ درصد سیلیس (SiO ۲) میباشد که به علت کمبود سیلیس سنگی قلیایی است. سنگ بازالت، از گروه سنگهای آذرین (آذرین بیرونی) است که بازمانده فعالیتهای آتشفشانی است و در ایران به وفور وجود دارد. [۱] بازالت سنگی متراکم و سخت است که به رنگهای گوناگون در طبیعت یافت میشود.